Analizując wypowiedzi bohaterów romantycznych, porównaj postawę Kordiana i Męża. W interpretacyjnych wnioskach wykorzystaj wiedzę o utworach, z których pochodzą fragmenty.

Tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego, Kordian jest piętnastoletnim chłopcem trawionym romantyczną "chorobą wieku".

Jego wyjątkowo wrażliwa natura sprawia, że miota nim wiele uczuć, czuje się osamotniony przez swoja odrębność. Nie potrafi znaleźć sobie miejsca na świecie, żyć jak inni, zwykli ludzie. Gorączkowo szuka czegoś, co nada sens jego egzystencji, pomoże wyzwolić się z marazmu i bezsilności. Tęskniąc do wielkich uniesień, głębokich uczuć i walecznych czynów, pozostaje jednak bierny i znudzony. Posiada jedynie przeczucie kłębiących się w sercu uczuć, daremnie usiłuje pochwycić rozbiegane myśli. Czuje, że jego głębokie uczucie do Laury wygasło, zmieniając się w przyzwyczajenie i konwenans. Rozumie już, że miłość nigdy nie będzie trwała wiecznie- zgaśnie jak świeca. Prosi Boga, aby oddał mu z powrotem duszę i cel w życiu, chce pochwycić jakąś ideę, stać się jej narzędziem. Wierząc, że poświęcenie się jej uczyni z niego wielkiego i silnego człowieka.

Chce odnaleźć odpowiedzi na pytania, jednak wracając do źródła nic nie znajduje, tylko jeszcze więcej tajemnic. Zdaje sobie sprawę z tego, że wszystko, co do tej pory robił, nie przyniesie mu upragnionego wyzwolenia, nie pozwoli przeżyć czegoś wzniosłego. Brak mu wiary w cokolwiek, uważa, że jego istnienie pozbawione jest sensu i tak "jak tonący chwyta się ostatniej deski ratunku" tak i on chwyta się nadziei, że musi być ten "drugi świat". Świat uczuć i nadziei. Wierzy, że samobójstwo przyniesie mu upragnione wybawienie. I chociaż na chwile pojawiają się wątpliwości, to gra jest warta podjęcia. Jakikolwiek będzie jego dalszy los, w jego mniemaniu lepszy będzie niż dotychczasowe życie.

Bohaterem dramatu Zygmunta Krasińskiego jest Mąż (hrabia Henryk), zostaje on postawiony poety przeklętego, od początku skazanego na klęskę, gdyż nie żyje zgodnie zasadami poezji. Podążając za jej ulotnym pięknem, niszczy wszystko i przysparza cierpień innym. Obłęd i śmierć żony, czy przekleństwo Orcia. Poezja została tu przedstawiona jako niszczycielska siła i źródło cierpień, choć wzrusza i wzbudza żywe uczucia, to jednak nic dla świata dobrego nie zrobiła. Hrabia Henryk, oczarowany i omamiony jej cudownością i obietnicami wspaniałego życia w rajskich ogrodach poezji, daje się unieść i opuszcza dom rodzinny. Uniesiony przez Dziewicę(uosobienie poezji i boskości) w piękne rejony, doznaje nagłego rozczarowania. Okazuje się, że pod jej postacią ukrył się straszliwy duch, widmo z pustymi oczodołami. Wszystkie obietnice wielkiego życia na łonie poetyckiej natury prysły, hrabia Henryk został oszukany.

W przeciwieństwie do Kordiana, który ukazywał postawę bierną, hrabia Henryk nie jest bierny, chce walczyć i żyć. Spodziewa się swojej śmierci, ale nie czeka na nią biernie jak na wybawienie, idzie na jej spotkanie z podniesionym czołem. Chce zginąć jako bohater i obrońca swoich zasad, niż podporządkować się ludowi.

Kordian w utworze przedstawiony jest jako niepoprawny marzyciel, niezdolny do realizacji żadnej ze swoich wielkich myśli. Jest przepełniony poczuciem bezsilności i brakiem wiary w powodzenie jakiegokolwiek przedsięwzięcia. Jest sparaliżowany niemocą, uniemożliwiającą mu jakiekolwiek działanie. Brakuje mu bowiem silnej woli. Wprawdzie, po usłyszeniu opowiadania Grzegorza (,) odrzuca własna słabość i jest gotów iść ku nowym ideałom, lecz po chwili znów ogarnia go zwątpienie. Zdaje sobie sprawę z tego, że dokonanie bohaterskiego czynu uniemożliwia mu własna psychika. Konflikt tragiczny zawarty jest również w "Nie-boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego. Część pierwsza obejmuje dramat poety, jak również i dramat rodzinny. Hrabia Henryk jest poetą, lecz fakt ten zamiast go uszczęśliwiać czyni go człowiekiem nieszczęśliwym, żyje wyobrażeniami, nie rzeczywistością. Dramat rodzinny hrabiego Henryka polegał przede wszystkim na tym, że był on romantycznym poetą, nie rozumiejącym w pełni świata.

W drugiej części " Nie boskiej komedii" dokonuje się przełom w duszy hr. Henryka, który postanawia stanąć do walki z wrogami istniejącego porządku. W części tej mamy do czynienia z konfliktem dwóch sił etycznych. Jedną z tych sił reprezentuje hr. Henryk – zwolennik rządów arystokracji, a drugą Pankracy, który jest demokratą.

Zgodnie z konwencją tego gatunku, obydwaj bohaterowie ponoszą klęskę. Giną jako przedstawiciele racji niepełnych i ułomnych. Hr. Henryk ginie w czasie rewolucji, a Pankracy umiera mając wizję Chrystusa – Sędziego, karzącego szaleństwo ludzkiego buntu. Obydwaj po wypełnieniu swego zadania w świecie historycznym umierają samotni i potępieni.

ŻÓŁTY – błędy merytoryczne
ZIELONY – błędy kompozycyjne (konstrukcyjne)
CZERWONY – błędy ortograficzne, interpunkcja
SZARY – błędy stylistyczne, językowe, leksykalne (wyrazowe)
NIEBIESKI – błędy składniowe i logiczne

OCENA PRACY

I. Rozwinięcie tematu:
analiza postaci Kordiana we fragm. – 7/10
analiza postaci hrabiego – 5/7
wniosek (tzw. częściowy) – 2/4
funkcjonalne wykorzystanie utworu – 2/4

W sumie: 16/25 punktów

II. Kompozycja – brak np. wyraźnego wyodrębnienia części pracy – 3p/5
III. Styl – komunikatywny, ale pojawiły się usterki – 3/5
IV. Język – sporo błędów wyrazowych – 6/12
V. Zapis – poprawna ortografia i interpunkcja – 3/3

W sumie: 15/25 punktów

Ocena końcowa: 16 + 15 =31/50 punktów

{mospagebreak title=Wersja poprawiona&Wersja pierwotna}

Analizując wypowiedzi bohaterów romantycznych, porównaj postawę Kordiana i Męża. W interpretacyjnych wnioskach wykorzystaj wiedzę o utworach, z których pochodzą fragmenty.

Tytułowy bohater dramatu Juliusza Słowackiego, Kordian jest piętnastoletnim chłopcem trawionym romantyczną „chorobą wieku".

Jego wyjątkowo wrażliwa natura sprawia, że miota nim wiele uczuć, czuje się osamotniony przez swoją odrębność. Nie potrafi znaleźć sobie miejsca na świecie, żyć jak inni, zwykli ludzie. Gorączkowo szuka czegoś, co nada sens jego egzystencji, pomoże wyzwolić się z marazmu i bezsilności. Tęskniąc do wielkich uniesień, głębokich uczuć i walecznych czynów, pozostaje jednak bierny i znudzony. Posiada jedynie przeczucie kłębiących się w sercu uczuć, daremnie usiłuje pochwycić rozbiegane myśli. Czuje, że jego głębokie uczucie do Laury wygasło, zmieniając się w przyzwyczajenie i konwenans. Rozumie już, że miłość nigdy nie będzie trwała wiecznie- zgaśnie jak świeca. Prosi Boga, aby oddał mu z powrotem duszę i cel w życiu, chce pochwycić jakąś ideę, stać się jej narzędziem. Wierząc, że poświęcenie się idei uczyni z niego wielkiego i silnego człowieka.

Chcąc znaleźć odpowiedzi na pytania, wraca do źródła. Jednak nic nie znajduje, tylko jeszcze więcej pytań bez odpowiedzi. Zdaje sobie sprawę z tego, że wszystko, co do tej pory robił, nie przyniesie mu upragnionego wyzwolenia, nie pozwoli przeżyć czegoś wzniosłego. Chwyta się nadziei, że musi istnieć ten „drugi świat". Świat uczuć i nadziei. Wierzy, że samobójstwo przyniesie mu upragnione wybawienie. I chociaż na chwile pojawiają się wątpliwości, to gra jest warta podjęcia. Dalszy los w jego mniemaniu będzie lepszy niż dotychczasowe życie, jakikolwiek będzie jego dalszy los.

Bohaterem dramatu Zygmunta Krasińskiego jest Mąż (hrabia Henryk), zostaje on postawiony w sytuacji poety przeklętego, od początku skazanego na klęskę. Podążając za jej ulotnym pięknem, niszczy wszystko i przysparza cierpień innym. Przyczynia się do obłędu żony i jej śmierci, czy przekleństwo Orcia. Poezja została tu przedstawiona jako niszczycielska siła i źródło cierpień, choć wzrusza i wzbudza żywe uczucia, to jednak nic dla świata dobrego nie zrobiła. Hrabia Henryk, oczarowany i omamiony jej cudownością i obietnicami wspaniałego życia w rajskich ogrodach poezji, daje się unieść i opuszcza dom rodzinny. Uniesiony przez Dziewicę(uosobienie poezji i boskości) w piękne rejony, doznaje nagłego rozczarowania. Okazuje się, że pod jej postacią ukrył się straszliwy duch, widmo z pustymi oczodołami. Wszystkie obietnice wielkiego życia na łonie poetyckiej natury prysły, hrabia Henryk został oszukany.

W przeciwieństwie do Kordiana, który ukazywał postawę bierną, hrabia Henryk nie jest bierny, chce walczyć i żyć. Spodziewa się swojej śmierci, ale nie czeka na nią biernie jak na wybawienie, idzie na jej spotkanie z podniesionym czołem. Chce zginąć jako bohater i obrońca swoich zasad, niż podporządkować się żądaniom ludu.

W utworze Kordian przedstawiony jest jako niepoprawny marzyciel, niezdolny do realizacji żadnej ze swoich wielkich myśli. Jest przepełniony poczuciem bezsilności i brakiem wiary w powodzenie jakiegokolwiek przedsięwzięcia. Brakuje mu bowiem silnej woli. Wprawdzie, po usłyszeniu opowiadania Grzegorza, odrzuca własną słabość i jest gotów iść ku nowym ideałom, lecz po chwili znów ogarnia go zwątpienie. Zdaje sobie sprawę z tego, że dokonanie bohaterskiego czynu uniemożliwia mu własna psychika. Konflikt tragiczny zawarty jest również w „Nie-boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego. Część pierwsza obejmuje dramat poety, jak i dramat rodzinny. Hrabia Henryk jest poetą, lecz fakt ten zamiast go uszczęśliwiać czyni go człowiekiem nieszczęśliwym, żyje wyobrażeniami, nie rzeczywistością. Dramat rodzinny hrabiego Henryka polegał przede wszystkim na tym, że był on romantycznym poetą, nie rozumiejącym w pełni świata.

W drugiej części „Nie-boskiej komedii" dokonuje się przełom w duszy hr. Henryka, który postanawia stanąć do walki z wrogami istniejącego porządku. W części tej mamy do czynienia z konfliktem dwóch sił etycznych. Jedną z tych sił reprezentuje hr. Henryk – zwolennik rządów arystokracji, a drugą Pankracy, który jest demokratą.

Zgodnie z konwencją tego gatunku, obydwaj bohaterowie ponoszą klęskę. Giną jako przedstawiciele racji niepełnych i ułomnych. Hr. Henryk ginie w czasie rewolucji, a Pankracy umiera mając wizję Chrystusa – Sędziego, karzącego szaleństwo ludzkiego buntu. Obydwaj po wypełnieniu swego zadania w świecie historycznym umierają samotni i potępieni.

ŻÓŁTY – błędy merytoryczne

ZIELONY – błędy kompozycyjne (konstrukcyjne)

CZERWONY – błędy ortograficzne, interpunkcja

SZARY – błędy stylistyczne, językowe, leksykalne (wyrazowe)

NIEBIESKI – błędy składniowe i logiczne

OCENA PRACY

I. Rozwinięcie tematu
przedstawienie postaci Kordiana i Hrabiego – 12/17
funkcjonalne wykorzystanie znajomości utworu – 4/4
za wniosek częściowy – należało podać podobieństwa i różnice, oraz zauważyć, że podane fragmenty prezentują dwa typy bohatera romantycznego – 2/4

W sumie 18/25 punktów

II. Kompozycja – 3/5- uporządkowana, spójna
III. Styl – 3/5 – zgodny z zastosowana forma wypowiedzi, jasny
IV. Język – 9/12 – komunikatywny, na ogół poprawna składnia, frazeologia, nieliczne błędy leksykalne (wyrazowe)
V. Zapis – 3/3 – ortografia i interpunkcja generalnie ok

W sumie 18/25 punktów

Ocena końcowa 18+18=36/50 punktów.