"Każda epoka ma swe własne cele I zapomina o wczorajszych snach (…)".

Adam Asnyk, poeta i dramatopisarz, najpopularniejszy pisarz swojej epoki zawarł w swoim utworze „Do młodych" sentencję "Każda epoka ma swe własne cele I zapomina o wczorajszych snach (…)". Trudno jest się z tym zdaniem nie zgodzić, bowiem gdyby przedstawić wykres poglądów kolejnych epok, to miał by on postać sinusoidy.

Każda epoka rządzi się swoimi prawami. Zazwyczaj tak bywa, że ideologie ubiegłej epoki uznawane są za przestarzałe, naiwne i zdezaktualizowane. Przykładowo oświecenie była to epoka umysłu. W tym okresie ludzie postrzegali świat rozumem. Prawdą dla nich było to co można dotknąć, zważyć, policzyć. Oświeceniowcy byli przekonani, że osiągną doskonałość. Z kolei przedstawiciele romantyzmu zaproponowali ideologię mistycyzmu, panowania uczucia nad rozumem, uznania świata duchowego za prawdziwy okres poznawania prawd żywych.

W Polsce romantyzm rodził się w atmosferze sporów ideowych i programowych, jakie rozgorzały pomiędzy zwolennikami nowej literatury a klasykami. Do zwolenników klasycznych zaliczyć należy przede wszystkim Jana Śniadeckiego, który swoja rozprawą „O pismach klasycznych i romantycznych" zapoczątkował spór. „Oda do młodości" Adama Mickiewicza była odpowiedzią i głosem w sporze klasyków i romantyków. O myślicielach oświecenia napisał; „Bez serc, bez ducha to szkieletów ludy", co miało oznaczać że świat oświecenia jest martwy, pusty, pozbawiony duszy, uczuć, wrażliwości. Z kolei w balladzie „Romantyczność" uosabia w postaci mędrca i jego „szkiełku i oku" reprezentanta epoki umysłu. W tej „bitwie" oświeceniowców i romantyków najklarowniej przedstawia się obraz przeciwstawnych poglądów nastających po sobie epok.

Adam Asnyk jako jeden z nielicznych starał się połączyć tradycje romantyczne z pozytywistyczną problematyką filozoficzną i społeczną. Uważał, że pracę poprzednich pokoleń należy podziwiać, jeśli nie chcemy aby przyszłe pokolenia "deptały przeszłości ołtarzy". Poeta napisał w jednym z sonetów z cyklu "Nad głębiami":

"Przeszłość nie wraca, jak żywe zjawisko,
W dawnej postaci, jednak nie umiera
Odmienia tylko miejsce, czas, nazwisko
I świeże kształty dla siebie przybiera".

"Grób proroka, mędrca, bohatera" mają oznaczać odrodzenie się szlachetnych idei, bez których nie ma postępu. Jest to ideologia jak najbardziej słuszna, opiewająca na „zasadzie złotego" środka, czyli filozofii życiowej Horacego. Zasada ta opiera się na przekonaniu, że w życiu należy cenić rozum, zdrowie, doceniać to co się dostało od życia.

Jestem zdania, iż stwierdzenia "Każda epoka ma swe własne cele I zapomina o wczorajszych snach (…)" jest niestety prawdziwe, ale niesłuszne, co sam autor stwierdził w cyklu sonetów „Nad gołębiami". Przytoczone argumenty z „bitwy klasyków i romantyków" tylko potwierdzają tę smutna prawdę. Nie tylko potępiamy starsze pokolenia, ale tez o nich zapominamy…

Ocena pracy

I Temat

zgodność z tematem 1/1

rozwinięcie – trafny przykład, komentarz, podsumowanie – 3/4

poprawność merytoryczna 1/1

II Kompozycja

kompozycja trójdzielna, tekst spójny, logicznie uporządkowany 3/3

III Język i styl

poprawność znaczeniowa, fleksyjna, dobór środków językowych, funkcjonalność języka 2/4

IV Zapis

ortografia i interpunkcja 2/3

Ocena końcowa -12/16

Komentarz do pracy

1. Powtórzenia składniowe (każda epoka…) oraz znaczeniowe (ideologia słuszna, stwierdzenie niesłuszne).

2. Schematy, szablony stylistyczne zaczerpnięte z niezbyt poprawnego języka publicystyki (przykładowo oświecenie była to epoka…, obraz przeciwstawnych poglądów, ideologia jak najbardziej słuszna… itp.).

3. Błędy merytoryczne.

Na podstawie jakich badań stwierdzasz, że Asnyk to „najpopularniejszy pisarz swojej epoki"? Należałoby tu zastosować określenia prawdopodobieństwa, przypuszczenia (był chyba, prawdopodobnie, był jednym z…).

Nie tylko „w Polsce romantyzm rodził się w atmosferze sporów ideowych i programowych", tak było w całej Europie!

4. Wstęp poprawny, choć za bardzo opiera się na temacie, nie rozwijając zawartego w nim założenia. Podsumowanie zbyt ogólnikowe. Wnioski wydają się niepodważalne (ideologia jak najbardziej słuszna, stwierdzenie prawdziwe, ale niesłuszne), ale nie zostały udowodnione, a ponieważ tego, co związane z ideologią, czy opiniami, nie da się dowieść, bo wszystko tu zależy od poglądów, wychowania, kultury konkretnego człowieka, tu również powinno się zastosować określenia prawdopodobieństwa (patrz: punkt 3).

5. Problemy z interpunkcją, poważny błąd ortograficzny (miałby)!